بازسازی اندیشه ی دینی در ایران

پرسشی که این اثر طرح می کند و پاسخ آن را می جوید عبارت از این است که چرا جریان روشنفکری مذهبی ایران در دوره های مختلف تاریخی سمت و سوی حرکت خود را تغییر می دهد. در دوره ی مشروطه عموما دنبال آزادی است. در دوره ی تهضت ملی در پی ملی گرایی است. از  اوایل دهه ی چهل تا اواسط دهه ی شصت تحقق عدالت اجتماعی را می جوید و از آن زمان تاکنون، یک بار دیگر سودای آزادی در دل می پروراند. این رویه البته مختص روشنفکری مذهبی ما نیست، بلکه تمامی جریان های روشتفکری این سرزمین را دربر می گیرد. راز این تغییر مکرر ذائقه ما در کجا نهفته است.