ایرانشهر، ایدئولوژی و تخیل

قصه‏‌ها و روايت‏هاي يك ملت سازنده جهان سياست هستند و ساخت اين روايات توسط عنصر تخيل امكان‏پذير مي‏گردد. تخيلي که نزد ايرانيان همواره داراي جايگاهي اساسی بوده و نقشي محوري در شكل‏دهي به هويت آنان و تداوم آن در قالب یک تاريخ اسطوره‏ای داشته است. در این اثر با ابتنای بر دستگاه فکری پل ریکور، ایدئولوژی نیز نوعی از ساختار اندیشه تلقی می‏شود که می‌توان آن را به هر گروه، طبقه یا ملت خاصی نسبت داد. مراد از این مفهوم در تلقی ریکوری آن نوعی کاربست است و نه انحلال تمامی ارزش‌ها در عقایدی مبهم مانند جامعه اشتراکی و امت. بنابراین، ایران در این اثر ذیل شبکه‌ای از مفاهیم همچون تخیل، ایدئولوژی، اسطوره و روایت مورد بررسی قرار گرفته و تلاش شده تا نسبت ایدئولوژی با تلقی ریکور از آن یعنی همگرایی يا ادغام مورد بررسی قرار گیرد. ایران به این تعبیر یک مفهوم روایی ـ تخیلی است و فرض نگارنده این است که تنها روایت مثبت از ايران اندیشه «ایرانشهری» است که نقصان نگرش‌های ایدئولوژیک پیشین به این مفهوم را ندارد.